ജീവിതത്തിന്റെ തിരക്കിനും, പ്രാരാബ്ധത്തിനും ഇടയിലും സ്വന്തം നാടിന്റെ ഓര്‍മ്മകള്‍ മനസ്സില്‍ സുഖമുള്ള ഒരു നൊമ്പരമായി അനുഭവപ്പെടാത്തഒരാളു പോലും ഉണ്ടാവുകയില്ല...കളിച്ചും, ചിരിച്ചും, പരിഭവിച്ചും, പിണങ്ങിയും, നടന്ന കുട്ടിക്കാലം, ഉപ്പയുടെയും ഉമ്മയുടെയും , സഹോദരങ്ങളുടെയും സ്നേഹ വാത്സല്യത്തിന്റെ ചൂടും, സുഖവും അനുഭവിച്ച സ്കൂള്‍ ജീവിതത്തിലെ ദിവസങ്ങള്‍, ക്രിക്കറ്റ്‌ ഉം ഫുട്ബോളും നെഞ്ചിലേറ്റി ആരാധിച്ചു പോന്ന ദിവസങ്ങള്‍, അങ്ങിനെ എല്ലാ ഓര്‍മ്മകളും നമ്മളെ കൈ പിടിച്ചു കൂട്ടി കൊണ്ട് പോകുന്നത് നാം എല്ലാം ജനിച്ചു വളര്‍ന്ന നമ്മുടെ നാട്ടിലെകാണ്.ഇനിയുള്ള കാലം നമ്മുടെ നാട് എപ്പോഴും നമ്മോടൊപ്പം ഉണ്ടായി കൊള്ളണമെന്നില്ല, അല്ലെങ്കില്‍ നമ്മള്‍ അവിടെഉണ്ടായി കൊള്ളണമെന്നില്ല, ജീവിക്കാനുള്ള മാര്‍ഗങ്ങള്‍ നോക്കി നമ്മള്‍ എവിടെപോയാലും എന്നെങ്കിലും തിരിച്ചു വരണമെന്ന് തോന്നുന്നത് ഇങ്ങോട്ട മാത്രമല്ലെ..? ..വര്‍ഷങ്ങളില്‍ വീണു കിട്ടുന്ന വിരലില്‍ എണ്ണാവുന്ന അവധി ദിവസങ്ങളില്‍ ഒരു ഓട്ട പ്രദക്ഷിണം പോലെ നാട്ടിലേക്ക് സന്ദര്‍ശനം നടത്തുന്ന നമ്മളില്‍ പലർക്കും ആ പഴയ ഓര്‍മ്മകള്‍ എല്ലാം ഒരിക്കൽ കൂടി പങ്കുവെക്കാൻ ആഗ്രഹമില്ലേ?..അതിനാൽനാട്ടിലെ ഓർമ്മകൾ,വിശേഷങ്ങൾ ,കഥകൾ,അനുഭവങ്ങൾ എല്ലാം എല്ലാവരുമായും ഇവിടെ പങ്കുവെക്കൂ...

2014, ഫെബ്രുവരി 4, ചൊവ്വാഴ്ച

എന്റെ കലാലയം

Mubashir Sangam
അന്ന് 2007 ജൂണ്‍ 4 തിങ്കള്‍ 
ചാറുന്ന മഴയില്‍ പുതു കുടയും ചൂടി പാലത്തിങ്ങലിന്‍റെ തിരു മുറ്റത്ത്‌ നിന്നും വിദ്യയുടെ കലാ കേന്ദ്രമായ സൗദാബാദിന്‍റെ മണ്ണിലേക്ക് ബസ്‌ കയറിയപ്പോള്‍ മനസ്സില്‍ പല പല ചിന്തകള്‍ തിളച്ചു മറിയുകയായിരുന്നു .....
ഓറിയന്‍റല്‍ ഹയര്‍സെക്കന്‍ഡറി സ്കൂളിന്‍റെ പടികടന്നു ചെന്ന ആ ദിവസം ഓര്‍മയില്‍ നിന്നും മറക്കാനാവാത്ത ഒരുപാട് സുന്ദര മുഹുര്‍ത്തങ്ങള്‍ തന്ന ആ ദിവസം ജീവിതത്തില്‍ ഒരിക്കല്‍ പോലും മറവിയുടെ മാറാല തലോടാന്‍ ശ്രമിക്കാത്ത ദിവസം ...
അന്ന് ഓടിട്ട ഹൈ സ്കൂള്‍ ബ്ലോക്കിലെ മുകളിലെ നിലയില്‍ മുന്ന് ക്ലാസുകള്‍ 8.E , 8.B , 8.C ,
കോണി കയറി ചെന്ന് ആദ്യത്തെ ക്ലാസ്സ്‌ 8.E അതിലെ അവസാന ബെഞ്ചില്‍ ചെന്നിരുന്നപ്പോള്‍ മനസ്സില്‍ തെല്ലൊരാശ്വാസം അത് വരെ മനസ്സില്‍ സ്കൂളിനെ കുറിച്ചും അധ്യാപകരെ കുറിച്ചും കുട്ടികളെ കുറിച്ചുമുള്ള പല ചിന്തകളും ചിത്രങ്ങളും ആയിരുന്നു മനസ്സ് മുഴുവനും ...
കൂടുതല്‍ പേരെയും കണ്ടു പരിചയം ഉണ്ട് എന്‍റെ പഴയ അപ്പര്‍ പ്രൈമറിയിലെ ക്ലാസ്സ്‌ മേറ്റുകളും ബാച്ച് മേറ്റുകളും ആയിരുന്നു കൂടുതല്‍ പേരും ...പുതിയ മുഖങ്ങള്‍ കുറവായിരുന്നു ....
ഫസ്റ്റ് ബെല്ലും സെക്കന്റ്‌ ബെല്ലും അടിച്ചു

ക്ലാസ്സില്‍ പലപല കലപില ശബ്ദങ്ങള്‍ അപ്പോള്‍ പുഞ്ചിരിക്കുന്ന മുഖവും കയ്യില്‍ ഹാജര്‍പട്ടികയും ചോക്കയും പിടിച്ചു കൊണ്ട് ഒരാള്‍ ക്ലാസ്സിലേക്ക് കയറി വന്നു
സലാം ചൊല്ലി ഞങ്ങള്‍ ഒരേ സ്വരത്തില്‍ സലാം മടക്കി അദ്ദേഹം സ്വയം പരിജയപെടുത്താന്‍ തുടങ്ങി എന്‍റെ പേര് അലവി ഞാനാണ്‌ നിങ്ങളുടെ ക്ലാസ്സ്‌ മാഷ് ...നിങ്ങളില്‍ കുറച്ചു പേര്‍ക്ക് എന്നെ പരിജയം ഉണ്ടാവും ഞാന്‍ യത്തീം ഖാനയില്‍ പഠിച്ചു അപ്പോള്‍ മുന്‍പ് സാര്‍ ഉദ്ദേശിച്ചത് ക്ലാസ്സിലെ യത്തീംഖാനയിലെ വിദ്യാര്‍ഥികളെ ആണന്നു മനസ്സിലായി സാറ് എടുക്കുന്ന വിഷയം കണക്ക് ആണന്നു പറഞ്ഞു കണക്കിലെ കളിയെ കുറിച്ച് ചില വിദ്യകളും പറഞ്ഞു തന്നു അപ്പോയെക്കും ഇന്‍റെര്‍ വെല്ലടിച്ചു ക്ലാസ്സില്‍ നിന്ന് സാര് ഇറങ്ങി പോകുമ്പോഴും ആ ചിരി ആ മുഖത്ത് ഉണ്ടായിരുന്നു
പിന്നീടു ക്ലാസ്സിലേക്ക് വന്നത് നസീര്‍ ബാബു സാര്‍ ആണ് ഇംഗ്ലീഷ് അധ്യാപകന്‍ ഒരു ഗൌരവക്കാരന്‍ .....
സാറെ കുറിച്ച് എന്‍റെ മുതിര്‍ന്ന കൂട്ടുകാര്‍ പറഞ്ഞു പേടിപ്പിച്ചിരുന്നു സാര് വേഗം ദേശ്യപെടുകയും അടിക്കുകയും ഒക്കെ ചെയ്യുമെന്ന് പറഞ്ഞു
സാറിന്‍റെ മുഖം കണ്ടപ്പോള്‍ അവര്‍ പറഞ്ഞത് ശരിയാണ് എന്ന് തോന്നി പക്ഷേ പിന്നീടു അദ്ദേഹത്തെ കൂടുതല്‍ അടുത്തറിഞ്ഞപ്പോള്‍ അദ്ദേഹത്തെ വളരെ ഇഷ്ട്ടമായി .......ക്ലാസ്സില്‍ ഒരു മുഖം പുറത്തു മറ്റൊരു മുഖം അതായിരുന്നു അദ്ദേഹം ....അങ്ങനെയുള്ള അധ്യാപകര്‍ വിരളമാണ് ...
പിന്നീടു എനിക്ക് മനസിലായി ക്ലാസ്സുകളില്‍ സ്ട്രോങ്ങ്‌ കാണിക്കുന്ന അധ്യാപകരിലാണ് കൂടുതല്‍ സ്നേഹം ഉള്ളത് എന്ന് അവര്‍ തങ്ങളുടെ വിദ്യാര്‍ഥികളുടെ ഭാവിയുടെ കാര്യത്തില്‍ ആകാംഷാഭരിതരാണ് എന്ന്
പിന്നീടുള്ള ദിവസങ്ങള്‍ പെട്ടന്ന് ഞങ്ങളില്‍ നിന്ന് കൊഴിഞ്ഞുപോയി ഒത്തിരി കൂട്ടുകാരും കൂട്ടുകാരികളും കളിയും ചിരിയും പരിഭവവും പരാതികളുമായി മാസങ്ങള്‍ ദിവസങ്ങള്‍ പോലെ കടന്നു പോയി
പരീക്ഷയും പരീക്ഷണങ്ങളും ഒരുപാട് കഴിഞ്ഞു .....ആ വര്ഷം കഴിഞ്ഞു പോകാന്‍ ഇനി ദിവസങ്ങള്‍ മാത്രം എല്ലാവരും പരീക്ഷയുടെ ചൂടില്‍ ഞങ്ങള്‍ ബാക്ക് ബെഞ്ചിലെ കുറച്ചു പേര്‍ അപ്പോയും കളിക്കാനാണു താല്പര്യം കാണിച്ചത്‌ പല അധ്യാപകരും ഞങ്ങളെ നന്നാക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചു
അങ്ങനെ മാര്‍ച്ച് വന്നെത്തി എന്നും സൌഹ്ര്ധ ബന്ധങ്ങളെ പിരിക്കാന്‍ വിധിക്കപെട്ടവനാണ് മാര്‍ച്ച്
പരീക്ഷയുടെ അവസാന ദിവസം എല്ലാവരുടെയും മുഖത്ത് വിടപറയലിന്‍റെ ദുഖം സാന്ദ്രമായി
ഇനി വെക്കേഷന്‍ എന്ന കളിയുടെ രണ്ടു മാസം
അതിന്നിടക്ക്‌ റിസള്‍ട്ടും വന്നു ഞാനും പാസ്‌ വല്ലാത്ത സന്തോഷം തോന്നിയില്ല കാരണം മറ്റൊന്നുമല്ല ഓടിട്ട ആ ബില്‍ഡിങ്ങില്‍ നിന്നും ഒന്ന് പുറത്തു ചടങ് കഴിഞ്ഞില്ല എന്നുള്ളത് തന്നെയാ സന്തോഷത്തിന്‍റെ അളവ് കുറയാന്‍ കാരണമായത് ഇപ്പോയത്തെ സ്റ്റാഫ്‌ റൂം പ്രവര്‍ത്തിക്കുന്നത് ആയിരുന്നു അന്നത്തെ 9.A, യും 9.C യും അവിടെയുള്ള കുട്ടികള്‍ എപ്പോയും സാറുമാരുടെ കണ്ണിലെ കരടായിരുന്നു അതിനു തക്ക കാരണവും ഉണ്ടാകാറുണ്ട് എന്നതാണ് സത്യം
അങ്ങനെ സ്കൂള്‍ തുറന്നു 9 A ക്ലാസ്സിന്‍റെ പടികയറി ചെന്നു പഴയ കൂട്ടുകാര്‍ ചിലരൊക്കെ കുട്ടിന്നായി എന്നെ കേടു വരുത്താന്‍ സോറി അവരെ കേടുവരുത്താന്‍ ഞാന്‍ അവിടെ എത്തി ക്ലാസ്സ്‌ അധ്യാപകന്‍ നജീബ് സാര്‍ പരിജയം കുറവ് അദ്ദേഹം ഇപ്പോള്‍ കോഴിക്കോട് മാവൂര്‍ G.HSS ല്‍ വര്‍ക്ക്‌ ചെയ്യുന്നു ഒരിക്കലും മറക്കാന്‍ കഴിയാത്ത ഒത്തിരി ഓര്‍മ്മകള്‍ സമ്മാനിച്ചിട്ടുണ്ട് ഈ കലാലയം എനിക്ക്

എനിക്ക് മാത്രമല്ല എവിടെ നിന്നും പഠിച്ചിറങ്ങിയ എല്ലാവര്ക്കും ഈ കലാലയം ഒത്തിരി ഓര്‍മ്മകള്‍ സമ്മാനിക്കും
link

അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:

ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ