ജീവിതത്തിന്റെ തിരക്കിനും, പ്രാരാബ്ധത്തിനും ഇടയിലും സ്വന്തം നാടിന്റെ ഓര്‍മ്മകള്‍ മനസ്സില്‍ സുഖമുള്ള ഒരു നൊമ്പരമായി അനുഭവപ്പെടാത്തഒരാളു പോലും ഉണ്ടാവുകയില്ല...കളിച്ചും, ചിരിച്ചും, പരിഭവിച്ചും, പിണങ്ങിയും, നടന്ന കുട്ടിക്കാലം, ഉപ്പയുടെയും ഉമ്മയുടെയും , സഹോദരങ്ങളുടെയും സ്നേഹ വാത്സല്യത്തിന്റെ ചൂടും, സുഖവും അനുഭവിച്ച സ്കൂള്‍ ജീവിതത്തിലെ ദിവസങ്ങള്‍, ക്രിക്കറ്റ്‌ ഉം ഫുട്ബോളും നെഞ്ചിലേറ്റി ആരാധിച്ചു പോന്ന ദിവസങ്ങള്‍, അങ്ങിനെ എല്ലാ ഓര്‍മ്മകളും നമ്മളെ കൈ പിടിച്ചു കൂട്ടി കൊണ്ട് പോകുന്നത് നാം എല്ലാം ജനിച്ചു വളര്‍ന്ന നമ്മുടെ നാട്ടിലെകാണ്.ഇനിയുള്ള കാലം നമ്മുടെ നാട് എപ്പോഴും നമ്മോടൊപ്പം ഉണ്ടായി കൊള്ളണമെന്നില്ല, അല്ലെങ്കില്‍ നമ്മള്‍ അവിടെഉണ്ടായി കൊള്ളണമെന്നില്ല, ജീവിക്കാനുള്ള മാര്‍ഗങ്ങള്‍ നോക്കി നമ്മള്‍ എവിടെപോയാലും എന്നെങ്കിലും തിരിച്ചു വരണമെന്ന് തോന്നുന്നത് ഇങ്ങോട്ട മാത്രമല്ലെ..? ..വര്‍ഷങ്ങളില്‍ വീണു കിട്ടുന്ന വിരലില്‍ എണ്ണാവുന്ന അവധി ദിവസങ്ങളില്‍ ഒരു ഓട്ട പ്രദക്ഷിണം പോലെ നാട്ടിലേക്ക് സന്ദര്‍ശനം നടത്തുന്ന നമ്മളില്‍ പലർക്കും ആ പഴയ ഓര്‍മ്മകള്‍ എല്ലാം ഒരിക്കൽ കൂടി പങ്കുവെക്കാൻ ആഗ്രഹമില്ലേ?..അതിനാൽനാട്ടിലെ ഓർമ്മകൾ,വിശേഷങ്ങൾ ,കഥകൾ,അനുഭവങ്ങൾ എല്ലാം എല്ലാവരുമായും ഇവിടെ പങ്കുവെക്കൂ...

2014, ജനുവരി 9, വ്യാഴാഴ്‌ച

ബകാല

Haris Rahman
രാത്രി പകലിനോട് വിടപറയും മുമ്പേ..
ബക്കാലയുടെ ചില്ലുവാതിൽ തുറന്നു 

പാൽ കുപ്പികൾ അടക്കിവേക്കവേ 

മഞ്ഞു വീണ പുലരിയിലെ മലരായി 

നീ എൻ മനസ്സിൽ വിടര്‍ന്നു



തിരികെ ഞാൻ വരുമ്പോൾ വാതിൽചാരി 

നിറഞ്ഞ കണ്ണുമായി നല്കിയ ചുംബനം 

മനസ്സിൽ ഒരു പൂ മഴയായി പെയ്യവേ 

ഖുബൂസിനായി വന്ന സുഡാനി കണ്ടു 
ആലിബബയാണ് എന്ന് നിനച്ചു പോയി

മരുഭു മണമുള്ള ഇളം തെന്നൽ 
തട്ടി യുണര്തിയ നിന് ഓർമ്മകൾ 
മഞ്ഞ വണ്ടിയിൽ വന്ന ബലദിയകാരന്‍
നല്കിയ കറാമയില്‍ തട്ടിനിന്നു

വരയുള്ള ഹിസാബ് പുസ്തകത്തില്‍
നിന്‍ നിഴല്‍ ചിത്രം വരക്കവേ
മുറിയന്‍ അറബിയില്‍
ഗദാമ വന്നു ദുഃഖ കഥ പറഞ്ഞു

ബക്കാലയിലെ മൂന്ന് ചുമരുകള്‍കിടയില്‍
ജീവിതം മെഴുകുതിരിയി കത്തുമ്പോള്‍
വിഷാദം പുരണ്ട തന്‍ നിമിഷങ്ങള്‍
കാലച്ചക്രതിനടയില്‍ വീണു മറഞ്ഞു.

Posted by at

അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:

ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ

ഇതിനായി സബ്‌സ്ക്രൈബ് ചെയ്ത: പോസ്റ്റിന്റെ അഭിപ്രായങ്ങള്‍ (Atom)