ജീവിതത്തിന്റെ തിരക്കിനും, പ്രാരാബ്ധത്തിനും ഇടയിലും സ്വന്തം നാടിന്റെ ഓര്‍മ്മകള്‍ മനസ്സില്‍ സുഖമുള്ള ഒരു നൊമ്പരമായി അനുഭവപ്പെടാത്തഒരാളു പോലും ഉണ്ടാവുകയില്ല...കളിച്ചും, ചിരിച്ചും, പരിഭവിച്ചും, പിണങ്ങിയും, നടന്ന കുട്ടിക്കാലം, ഉപ്പയുടെയും ഉമ്മയുടെയും , സഹോദരങ്ങളുടെയും സ്നേഹ വാത്സല്യത്തിന്റെ ചൂടും, സുഖവും അനുഭവിച്ച സ്കൂള്‍ ജീവിതത്തിലെ ദിവസങ്ങള്‍, ക്രിക്കറ്റ്‌ ഉം ഫുട്ബോളും നെഞ്ചിലേറ്റി ആരാധിച്ചു പോന്ന ദിവസങ്ങള്‍, അങ്ങിനെ എല്ലാ ഓര്‍മ്മകളും നമ്മളെ കൈ പിടിച്ചു കൂട്ടി കൊണ്ട് പോകുന്നത് നാം എല്ലാം ജനിച്ചു വളര്‍ന്ന നമ്മുടെ നാട്ടിലെകാണ്.ഇനിയുള്ള കാലം നമ്മുടെ നാട് എപ്പോഴും നമ്മോടൊപ്പം ഉണ്ടായി കൊള്ളണമെന്നില്ല, അല്ലെങ്കില്‍ നമ്മള്‍ അവിടെഉണ്ടായി കൊള്ളണമെന്നില്ല, ജീവിക്കാനുള്ള മാര്‍ഗങ്ങള്‍ നോക്കി നമ്മള്‍ എവിടെപോയാലും എന്നെങ്കിലും തിരിച്ചു വരണമെന്ന് തോന്നുന്നത് ഇങ്ങോട്ട മാത്രമല്ലെ..? ..വര്‍ഷങ്ങളില്‍ വീണു കിട്ടുന്ന വിരലില്‍ എണ്ണാവുന്ന അവധി ദിവസങ്ങളില്‍ ഒരു ഓട്ട പ്രദക്ഷിണം പോലെ നാട്ടിലേക്ക് സന്ദര്‍ശനം നടത്തുന്ന നമ്മളില്‍ പലർക്കും ആ പഴയ ഓര്‍മ്മകള്‍ എല്ലാം ഒരിക്കൽ കൂടി പങ്കുവെക്കാൻ ആഗ്രഹമില്ലേ?..അതിനാൽനാട്ടിലെ ഓർമ്മകൾ,വിശേഷങ്ങൾ ,കഥകൾ,അനുഭവങ്ങൾ എല്ലാം എല്ലാവരുമായും ഇവിടെ പങ്കുവെക്കൂ...

2014, ജനുവരി 9, വ്യാഴാഴ്‌ച

റിംഗ് ടോണ്‍

Shihab Manammal
ഇന്നലെ ളുഹറിനു നമസ്കാരത്തിനു തൊട്ടടുത്തുള്ള പള്ളിയിലേക്ക് പോകവേ ഇമാമിന്‍റെ ശബ്ദം മയ്ക്കിലൂടെ ഉറക്കെ കേള്‍ക്കാം.രണ്ടാം രക്അതില്ലെക്ക് തക്ബീര്‍ കേട്ടതും പെട്ടന്നു ഒരു അറബിക്പോപ്‌സംഗീതം കേട്ട് സ്തംഭിച്ചു പോയി..പെട്ടന്നു നിലച്ചു. വീണ്ടും.... മൂന്നു പ്രാവശ്യം...
അകത്തു കടന്നു നിസ്കാരം കഴിഞ്ഞശേഷം എല്ലാവരും ഒന്നാമത്തെ സ്വഫിലേക്ക് നോക്കി..അവിടെ ഒരു ചെറുപ്പക്കാരന്‍..ഇമാമിന്‍റെ തൊട്ടു പുറകിലായി.. അവനോടു ഇമാമിന്‍റെ ഉപദേശം എലാവരുടെയും തുറിച്ചു നോട്ടം..എല്ലാരും പിരിഞ്ഞു പോയെങ്കിലും അയാലവിറെത്തന്നെ തലയും താഴ്ത്ത്തിയിരിക്കുന്നത് കണ്ടു..കുറ്റബോധത്തോ ടെ...
അതൊരു സ്വദേശിയായത്‌ നന്നായി.. നമ്മളെങ്ങാനുമായിരുന്നെങ്കില്‍ നിസ്കാരത്തിന്‍റെ കൂലി അവിടെ വെച്ചുതന്നെ
കിട്ടുമായിരുന്നെനെ...
പള്ളിയിലേക്ക് വരുമ്പോള്‍ മൊബൈല്‍ ഓഫ് ചെയ്യണമെന്നത്‌ എല്ലാവര്‍ക്ക്മാറിയാമെങ്കിലും ചിലപ്പോഴെങ്കിലും ഇത് മറന്നു പോവുക സ്വാഭാവികം. പക്ഷെ വലിയ ശബ്ദത്തില്‍ മ്യൂസിക്‌ രിങ്ങ്ട്യൂണുകള്‍ വെക്കുന്നതിനു ന്യായീകരണമില്ല..സാധാരണ ശബ്ദമാണ് ഏതു സാഹചര്യത്തിനും ഉചിതം..
തെറ്റുകള്‍ പൊറുത്ത് നമ്മുടെ ഇബാദത്ത്കളെ അല്ലാഹു സ്വീകരിക്കുമാറാവട്ടെ...
Posted by at

അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:

ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ

ഇതിനായി സബ്‌സ്ക്രൈബ് ചെയ്ത: പോസ്റ്റിന്റെ അഭിപ്രായങ്ങള്‍ (Atom)